En annan känslig
visa från Loke Nyberg är ”Dig som aldrig blev” om ett barn som inte föddes och
en man som inte blev far.
Dig som aldrig blev
Det känns som att jag inte borde
sörja.
Varför sakna nåt man ändå aldrig får?
Som en saga som man aldrig låter börja.
Som en gäst vid dörren som aldrig knackar på utan vänder
om och går.
Och allt jag hade förut finns ju fortfarande kvar.
Så bara fortsätt vara det vi alla en gång var.
Som en känsla av en dröm man inte minns.
Som att bränna upp en oskrapad lott.
Som att längta efter nån som inte finns.
Som att stå på perrongen utan biljett och vänta på ett
tåg som redan gått.
Som att fråga när man inte tänker vänta på nåt svar.
Bara fortsätt vara det vi alla en gång var.
Men aldrig ska du behöva sakna.
För dig ska livet aldrig gå för fort.
Och aldrig ska du behöva vakna
och sitta naken i sängen och se dig omkring och undra vad
fan du gjort.
Nej, var du nu än är så är du osårbar.
Så bara fortsätt vara det vi alla en gång var.
Stjärnor tänds till liv när himlen vänder.
De målar om den ifrån svart till mörkdjupt blå.
Känns som jag når dina mjuka små händer.
Och fast jag inte borde det så saknar jag ändå.
För jag tror nog, nej jag vet, du skulle varit underbar.
Men bara fortsätt vara det vi alla,
fortsätt vara det vi alla var.
Till dig från den som aldrig blev din far.

På
holländska:
Aan jou, die nooit kwam
Het voelt alsof ik
geen verdriet zou moeten hebben
Waarom iets missen dat
men toch nooit krijgt?
Als een sprookje, dat
men nooit laat beginnen
Als een gast aan de
deur, die nooit aanklopt maar zich omdraait en gaat
Alles wat ik daarvoor
had is er immers nog steeds
Dus maar doorgaan te
zijn wat wij allen eens waren
Als een gevoel van een
droom, die men zich niet herinnert
Als het verbranden van
een ongekrast lot
Als het verlangen naar
iemand die niet bestaat
Als op het perron wachten
zonder biljet op een trein die al vertrokken is.
Als het vragen terwijl
men niet wil wachten op een antwoord
Maar doorgaan te zijn
wat wij allen eens waren
Maar nooit zal jij
hoeven missen
Voor jou zal het leven
nooit tekort zijn
Nooit zal je wakker
hoeven worden
en naakt in je bed om
je heen kijken en afvragen wat je hebt gedaan
Nee, waar je nu ook
bent, ben je onkwetsbaar
Dus maar doorgaan te
zijn wat wij allen eens waren
Sterren worden tot
leven gewekt als de hemel draait
Schilderen het van
zwart naar diep donkerblauw
Het voelt alsof ik
jouw zachte kleine handen bereik
En hoewel ik dat niet
zou moeten doen, mis ik je evengoed
Want ik geloof, nee ik
weet zeker, jij zou wonderbaarlijk zijn geweest
Maar doorgaan te zijn
wat wij allen,
doorgaan te zijn wat
wij allen waren
Aan jou, van degene
die nooit jouw vader werd
Door:
Loke Nyberg
Nästa gång en
tredje och sista låt av Loke Nyberg: Flykten från Sverige.
Vi hörs!
Fop Alers
Scandutch
Wat een prachtig gedicht!
SvaraRaderaTackar!
SvaraRaderahej Fop,
SvaraRaderaLoke Hyberg skriver i den här visan bland annat: Som att stå på perrongen utan biljett och vänta på ett tåg som redan gått. Wij in NL begrijpen dan dat de OV-chip niet werkt.
MvH,
Ruud O
Jag stod på perrongen, så ensam och fången (naar een lied van Jill Johnson)
Radera